Ingrid Godon heeft altijd getekend. Altijd en overal. Kijkend, observerend, wat ze zag, gekoppeld aan haar fantasie leverde bijzondere beelden op.
Dat viel ook de professionele wereld op en heel snel had ze een regelrechte hit in handen, met de verhalen van Nellie & Cezar. Deze reeks ging vooral via de animatiereeks viraal en werd een wereldwijd succes. Maar ondertussen tekent ze verder en krijgt ze een internationale carrière, tekent vooral in opdracht voor uitgeverijen in tal van Europese landen en ver daarbuiten.
De prijzen volgen, zowel in eigen land als in het buitenland. En dan neemt ze zelf het heft in handen. Met Wachten op Matroos maakt ze voor het eerst zelf een verhaal en tekent het ook. André Sollie schrijft het voor haar. Het wordt een internationaal succes. Daarna gaat het snel.
Haar tekeningen, monotypes, houtsnede bewijzen dat ze niet enkel dienen ter illustratie maar perfect een eigen leven kunnen leiden. Ik wou (2010) i.s.m. Toon Tellegen betekende meteen de doorbraak als autonoom kunstenaar met tentoonstellingen in o.a. Museum M Leuven, Ambassade Tokio, C-mine Genk, Illustrarte Biënnale Portugal, MAK Keulen en MAK Frankfurt. Ondertussen werd het succesverhaal verder gezet met Ik Denk en Ik Moet, boeken die meteen ook in het buitenland succes oogstten.
Ik wou is ondertussen naast een Franse en Duitse editie ook aan zijn Amerikaanse reis begonnen (maart 2020). Helaas stak Covid 19 stokken in de wielen, want een tentoonstelling in de prestigieuze CG Boerner Gallery in New York City moest geannuleerd worden.
Ondertussen werd ze geselecteerd door de stad Parijs (Le Grand Paris) om één van de 32 nieuwe metrostations van de lichtstad van tekeningen te voorzien. De uitvoering in het station Sevran-Livry, lijn 16, zal in 2026 gebeuren. In april 2023 trekt ze zich ter inspiratie een paar weken terug in het befaamde Parijse kunstencentrum 104 Paris.
In 2022 verscheen o.a. UIT HET KIJKEN KWAM HET ZIEN (uitg. Querido), een boek dat internationaal als één van honderd mooiste boeken werd gekozen (dPictus.com). Het kan als een autobiografie gelezen worden en mikt eerder op een volwassen publiek.